Het stadsdeel is als beheerder van het water in zijkanaal I, aan Ranonkelkade, Tolhuiskanaal, Hasseltkanaal, Papaverkanaal en andere gemeentewateren in Noord verplicht dat water op diepte te houden en de oevers in stand te houden. Verbazend zijn de smoezen, uitvluchten en verzinsels waarmee ambtenaren van het stadsdeel proberen onder die verplichting uit te komen. In de afgelopen jaren is het slechts in enkele gevallen voorgekomen dat er gebaggerd werd.
Eén van de gebruikte uitvluchten is dat de bootbewoner er zelf voor moet zorgen dat er altijd 30 cm. water onder het vlak van de woonboot staat. Zo’n voorschrift is in geen enkel bekrachtigd beleidstuk terug te vinden. Kan ook niet, want daarvoor had het stadsdeel de bootbewoner op z’n minst eerst een schone grond verklaring moeten overleggen.
Zoals we allemaal weten is de bodem van de kanalen in Amsterdam Noord zwaar vervuild met industrieel afval en nooit systematisch schoongemaakt, zoals bijvoorbeeld gedurende de laatste 3 jaar wel is gebeurd in de Vecht vanaf Utrecht tot in Muiden. Het gevolg is dat alle bagger in de kanalen in Noord, zodra die boven water komt, terecht als zwaar vervuild wordt aangemerkt en tegen hoge kosten afgevoerd moet worden naar het IJsseloog in het Keteldiep.
Mogelijk zijn enkele ambtenaren in Noord in de war met de voorwaarden waaronder waterkavels in erfpacht worden uitgegeven. Die bootbewoners hebben ervoor getekend het water zelf op diepte te moeten houden. Of zij daarbij ook die schone grond verklaring hebben verkregen is de vraag.
Blijft dat bootbewoners met woonboten in gemeentewater op basis van een ligplaatsvergunning en waarover de gemeente jaarlijks precario heft, niet zelf mogen baggeren. Er zijn tot anderhalf jaar geleden wel enkele nieuwe bewoners met die verplichting in hun ligplaatsvergunning opgezadeld, maar met de bestuurscommissie en betrokken ambtenaren is het WBK overeengekomen dat dit een fout is geweest, die niet kan en mag worden afgedwongen in de ligplaatsvergunning.
Inmiddels blijft het stadsdeel haar bagger- en onderhoud verplichting ontlopen en schuift die af op de individuele bootbewoner. Willen we het stadsdeel toch aan zijn verplichtingen houden, dan zijn er verschillende mogelijkheden.
1. Is een woonboot bij vervanging vastgelopen nog vóór die op de ligplaats ligt, gewoon in de weg laten liggen. Niet zelf oplossen, maar het stadsdeel bellen, lokale en Amsterdamse kranten, RTV-NH en AT5 bellen, in interviews de wanprestatie van het stadsdeel breed uitmeten.
2. Als de overlast veel groter wordt voor veel bootbewoners en daar genoeg draagvlak voor is, is het mogelijk een weigeringsactie -vergelijkbaar met een huurweigeringsactie- op te zetten voor de mogelijke verhoging van de jaarlijkse precario om op die manier de gemeente op zijn verantwoordelijkheden te wijzen. Uiteraard ook begeleid door de nodige media aandacht.