Betalen, betalen, betalen. In april 2005 had portefeuillehouder Kees Diepeveen met z’n ambtenaren zich nog verlustigd dat ze zo’n 44 scheepseigenaren het vel over de oren konden trekken. Met de valse redenering dat het toch maar illegalen zijn. € 100.000 tot € 135.000 voor een aanlegovereenkomst, dat moest kunnen. Met btw wordt dat dan € 160.000. De beleids- ambtenaar beweerde verlekkerd, dat het om marktconforme prijzen voor de ligplaatsen zou gaan en dat die prijzen steeds verder opliepen. Dus konden we beter meteen toehappen.
Na veel oeverloos overleg, een valse start van het overleg, geweigerde notulen, vervalste afspraken en nog wat ruzies, is in februari 2006 de prijs ineens tot € 50.000 verlaagd. En het heet geen aanlegovereenkomst meer. Maar tuinpad aanleg, jawel. Zoals gewoonlijk zonder fatsoenlijke onderbouwing. Het gaat immers om een voorlopig besluit van het stadsdeelbestuur en dat wil zeggen: kijken hoe gek we die scheepsbewoners kunnen krijgen. De verkiezingen kwamen eraan en dan wil je als lijsttrekker mooie sier maken, toch? Daarvoor had Diepeveen een mooie informatieavond op stapel gezet.
Het was wel sneu, niemand vond zijn plannetje mooi. Ook zijn vrouw pruilde er dagen later nog over. Voor de zekerheid op een lijsttrekkersdebat de portefeuillehouder nog maar eens aan de tand gevoeld over de bestuurlijke onbehoorlijkheid van zijn beleid. Toen werd hij pissig: hij moet ons geld hebben omdat wij de gemeenschap tekort doen, verklaarde hij in het openbaar. En wij begrijpen niets van strategie, want zo goed als bij hem zullen we het nooit meer krijgen.
Een gefrustreerde ambtenaar meldde de volgende dag al dat de prijs verder verlaagd wordt tot €15.000 exclusief. Ook in het verslag kwam dat achteraf te staan, hoewel het bedrag nooit genoemd was op de informatieavond. Het verslag vermeldt verder uitgebreid de warrige uitspraken van de wethouder en een paar losse eindjes in zijn beleid zijn nu vast gelegd.
‘Mooi’ denken nu sommige scheepsbewoners: 89% eraf? Nu snel betalen en we zijn binnen.
Diplomatiek optreden noemen ze dat.
Fout. Dat is de val. Want het blijft oplichting.
Het beleid van het stadsdeel tot nog toe, is een bevoegdheid uitproberen die het niet heeft. Een week na de verkiezingen schreef de uitgespeelde portefeuillehouder alweer over marktconforme prijzen voor een ligplaats. Nu toegeven is dus verraad aan je eigen rechten en je portemonnee. En wie ben jij om te beslissen over wat je buren moeten betalen? Dus: zolang we democratische rechten hebben, moeten we ze ook positief gebruiken. Tegen hen die onze gemeenschappelijke belangen aantasten.
Nadat de vorige trucages en leugens één voor één zijn ontmaskerd, is er al stevig ingebonden op onterechte eisen. Een schande dat geprobeerd wordt ons te blijven belazeren. En we hebben voor later ook nog wat zaken opgebouwd. Zoals de baatbelasting die door de Hoge Raad is afgewezen. En zaken voor de voorzieningenrechter, waarbij deze is voorgelogen namens het stadsdeel. Een nieuw raadsel is dat na betaling van leges de bewoner alleen nog bericht krijgt van zijn recht op die ligplaatsvergunning, maar de vergunning zelf? Nee, daar doet het stadsdeel niet meer aan. Zeggen ze daar.