Het begon allemaal met teleurstelling: eerst weigerde de wethouder jarenlang ieder overleg. En toen er wel overleg kwam in juni 2005, was dat van de kant van het stadsdeel ronduit vijandig naar de woonschipbewoners toe: alle bijdragen van bewoners werden achteloos terzijde geschoven en zelf werden we voor dombo uitgemaakt.
verbazing
Vervolgens kwam de verbazing: het stadsdeel heeft zelf nooit zijn huiswerk gedaan, heeft alleen maar gebluft.
Van begin af aan werden er twee verschillende bestemmingsplannen door elkaar gehusseld om ons te doen geloven dat we illegaal waren.
We werden aangesproken op veiligheid maar de stadsdeelambtenaren bleken zelf niet te weten hoe die vast te stellen. Bewoners hebben het stadsdeel na 2½ jaar getipt dat daarvoor het Nederlands Instituut voor Brandveiligheid en Rampenbestrijding -NIBRA- bestaat, dat allang alle berekeningen had gemaakt.
De stadsdeel ambtenaren kennen de landelijke en gemeentelijke regelingen voor woonschepen niet. Kunnen niet eens vertellen of we onder de woningwet of de binnenschepenwet vallen.
Bij het stadsdeel heerst een onstellend gebrek aan technische expertise hoe steigers gebouwd worden, maar van ons neemt men niets aan.
Ambtenaren weigerden pertinent ter plaatse de situatie te bekijken om te zien wat de mogelijkheden en onmogelijkheden zijn bij het afmeren van varende woonschepen.
Brieven aan het DB worden niet beantwoord. Soms zelfs zoekgemaakt. Klachten worden wel beantwoord, maar op onbetamelijke manier. Met zoveel onwil is niet te werken, dus hebben we diverse procedures opgestart bij de Ombudsman.
Bij de omgang met senior ambtenaren ontmoeten we willekeur, machtsmisbruik, overschatting van bevoegdheden en wraakacties. We hebben de wethouder een paar keer gewaarschuwd dat er onregelmatigheden plaats vinden onder zijn verantwoordelijkheid. Hij ontkende. In plaats van de procedures door te lichten, dreigde hij met een proces wegens smaad tegen bewoners die er nog eens over beginnen.
Het laatste steigerplan ontwerp van het stadsdeel is ter vergadering door de brandweer afgekeurd als te brandgevaarlijk. De ontwerpen vergrootten aanmerkelijk het verdrinkingsgevaar, maar daar maken alleen scheepsbewoners zich druk om.
De nota woonschepenbeleid van 1991 vertoont nog steeds een belangrijke omissie ten aanzien van de toevoeging van water op het Buiten IJ aan Noord in 1997 met daarin een 80 woonschepen tussen brug en tunnel. Die toevoeging is in de nota niet opgenomen, de betrokken schepen vallen dus niet onder het regiem van de nota. Zou je denken. Nee hoor. De portefeuillehouder en zijn ambtenaar hebben weliswaar een titel gehaald, maar dat was alleen om in een hogere beloningsschaal te vallen. Dus elementaire logica? Daar hebben ze geen kaas van gegeten.
Senior ambtenaren verspreiden grove leugens over hoe bewoners in vergaderingen optreden. Daarmee geconfronteerd worden de meest onwaarschijnlijke smoezen verzonnen.
Een klacht tegen schofterig optreden door senior ambtenaren is eerst door de wethouder geweigerd omdat zoiets niet goed is voor hun carrière. Mede ondertekenaars bleken ambtenaar in een ander stadsdeel. Ze werden onder druk gezet. De klacht is dus zoek.
Het stadsdeel heeft nog steeds geen deugdelijke inventarisatie gemaakt van schepen en bewoners op het Buiten IJ: ons is gevraagd dat alsnog voor het stadsdeel te doen! Toen we ze hartelijk uitlachten, heette het dat we ons negatief op stellen.
7 keer heeft de wethouder vanaf 2003 beloofd dat schepen die in 2002 zijn geteld niet met procedures worden belaagd. Maar weigerde dat vast te leggen. En zo zijn er 4 schepen / eigenaren vervolgd en veroordeeld tot wegslepen en dwangsommen. Daartoe is zelfs de voorzieningenrechter voorgelogen. En toch schrijft de uitvoerend juridisch ambtenaar aan de deelraadsleden dat hij deze categorie schepen met rust laat.
De ambtenaar die het vervolgen van woonbootbewoners tot inkomstenbron heeft gemaakt, toetert over de noodzaak aan toekomstige normen te gaan voldoen. Die kent ook hij uiteraard nog niet. Verlangt dus een vrijbrief voor ambtelijke willekeur.
Domeinen, aan wie wij al jaren ligplaatshuur betalen, heeft onlangs als eigenaar van het Buiten IJ boos de besprekingen met het stadsdeel over overdracht van het water gestopt. Het stadsdeel speculeert nu met eigendom van anderen.
Toch blijft de portefeuillehouder voor de uitvoering van een publieke overheidstaak -het uitgeven van ligplaatsvergunningen- smeergeld vooraf vragen ter hoogte van 7 minimumjaarlonen. Hij vergeet dat alleen bij corrupte regiems zo’n betaling gebruik is. Hij wist even niet dat we in Nederland nog niet zover zijn. De man is Groen Links, vandaar. Vorig jaar heeft hij zelfs beweerd dat hij het geld nodig had om het onderwijs te kunnen betalen. Nog in verkiezingstijd heeft hij gedreigd dat we er spijt van zullen krijgen dat we hem z’n zin niet hebben gegeven.
belazerd
We moesten concluderen dat het stadsdeel een dubbele agenda voert: het beweert alleen te praten over verbetering van onze situatie, maar wilde ons verantwoordelijk maken voor een duur plan, dat we zelf moeten betalen via aanlegovereenkomsten. Van ons werd verwacht dat we voor onze buren een gouden kooi zouden bouwen.
Aanlegovereenkomsten berusten op juridisch drijfzand en komen nergens in Nederland voor. In oktober 2004 heeft de Gemeenteraad wel zo’n principebesluit genomen, maar voor nieuwe schepen op nieuwe ligplaatsen. Op het Buiten IJ gaat het om een bestaand bestand schepen. Dus wil het stadsdeel een andere inrichting om daarmee een nieuwe situatie te scheppen. En ontkent de rechten van scheepsbewoners om zo een categorie nieuwe schepen in elkaar te knutselen. En verwacht dat wij daar in trappen en bang worden. Tot nog toe lukte dat niet, dus is er nu een nieuwe projectleider opgezet om ons alsnog geld afhandig te maken. Deze man heeft de afgelopen jaren de aanlegovereenkomsten voor Stadig bedacht en moet ze ons nu met ambtelijk vrij worstelen door de strot wringen. Iedereen wordt straks individueel door het stadsdeel onder druk gezet om zijn geld af te geven.
Scheepsbewoners zijn jarenlang in de maling genomen. Het stadsdeel probeerde alleen maar uit hoe gek ze ons kon krijgen. Het is duidelijk: deelname van de direkt belanghebbenden aan het publiek debat wordt niet gewenst. Zo veroorzaakt de overheid zelf de steeds wijdere kloof tussen burgers en politiek. Want een evenwichtige oplossing die iedereen tevredenstelt, is zo voor de hand liggend en eenvoudig, als de politieke wil er maar is. Met de weigering van het stadsdeel om het belang en de rechten van ons, woonschipbewoners, te erkennen, verdween het laatste vertrouwen in deze overheid.
oorlogvoering
De scheepsbewoners werden herhaaldelijk geschoffeerd en beledigd met name door de senior ambtenaren. Is het jaloezie? Is het maatschappelijk vooroordeel? Of alleen geldingsdrang? Een senior ambtenaar stelde oprecht: “wij hebben de macht” De wethouder zat ernaast, het viel hem niet eens op dat deze man ver over de schreef ging.
In ieder geval is het oorlogvoering: ze liegen ons systematisch voor. Regelrecht, met valse argumenten, met niet bestaande regelingen, met intimidatie, met het weigeren van notulen, met het verdraaien van wat gezegd is. En ze belazeren de kluit door ook de politiek verantwoordelijken een valse voorstelling van zaken te presenteren.
Hoe dat werkt?
De portefeuillehouder kent zijn dossier slecht. Ontkent zelfs in het openbaar de bedragen die hij met handtekening en al schriftelijk van ons verlangt. òf hij liegt, òf weet niet wat hij ondertekend heeft. Beide een bestuurder onwaardig.
Politiek verantwoordelijken tekenen wel vaker zonder te lezen waar ze verantwoordelijk voor zijn. Dat is hun probleem, maar zo wordt wel de macht aan de ambtenaren overgedragen. De senior ambtenaren liegen vrolijk de DB leden voor. En die liegen vervolgens deelraadsleden voor. Een groot deel van de deelraadsleden is nieuw en nog vol vertrouwen in de betrouwbaarheid van wat hen wordt voorgeschoteld.
leugens
Bij de beantwoording van twee raadsadressen en schriftelijke vragen van de PvdA fractie zien we dat de deelraadsleden inhoudelijk worden voorgelogen. We sturen een correctie naar de raadleden en horen daar dus niets meer van. Want het probleem is te ingewikkeld. Niet hapklaar in 3 minuten of 2 regels. En ja, dan kan het probleem beter niet bestaan.
Zo werkt democratie in Nederland.
Toch werd onlangs een prachtig coalitieakkoord gepresenteerd. Door PvdA en de aanhangwagens CDA en GroenLinks. ‘Stadsdeel organisatie ten dienste van de burger’ en ‘burger centraal’ heet het daarin. Precies wat we nodig hebben.
Maar ja, dat was rond de verkiezingen. En nu zijn we een half jaar verder. En papier blijft geduldig. En wethouder Diepeveen geeft niet om wat er in het coalitieakkoord staat dat hij heeft getekend. Hij deed dat voor zijn baan. Toch? Kwaliteit laat zich niet afdwingen, dat is waar. Dus is het moeilijk om in te zien dat het belazeren van burgers alleen maar verlies aan beschaving oplevert. Dus, goed en wel: wij zijn de voetveeg. En moeten dat positief zien.
Toch, zo zal dat niet werken. Burgers maken geen onderscheid tussen overheid en politiek. De overheid schopt burgers van zich af. De politiek moet zelf zijn betrouwbaarheid bewijzen door serieus verbetering ter discussie te stellen en niet op de oude weg door te modderen met het beliegen en bedriegen van Nederlandse staatsburgers.
Benieuwd of iemand zijn verantwoordelijkheid oppakt.