Welkom in de wondere wereld van de Verbreding van de Klaprozenweg
In juni 2015 zijn de werkzaamheden aan de Klaprozenweg begonnen. Een avontuur dat ons ten minste drie jaar gaat bezighouden. Iedereen die zo af en toe eens gebruik maakt van de Klaprozenweg kan de chaos met eigen ogen aanschouwen. Wij, de bewoners van de woonbotenhaven, zitten eerste rang bij dit wonderlijke schouwspel.
Reeds in de eerste maand van de werkzaamheden kwam uit waar wij al lang voor vreesden. De nachtelijke werkzaamheden hielden menigeen van een welverdiende reis naar dromenland. Niet eens zo zeer door het lawaai van machines als wel door schreeuwende werklui –’t is me wat als je van de ene kant van de brug met iemand op de andere kant van de brug moet communiceren- en de claxons van diezelfde werklui: ‘Hee, jij ook hier om 04.00 uur in de ochtend?’
Wat aanschouwen wij zo al op doodgewone doordeweekse dagen?
Mannetjes in beschermende kleding die de asbest uit het wachtershuisje veilig kwamen verwijderen. Diezelfde mannetjes veegden sloopresten die op de pontons onder het huisje terecht kwamen, kordaat het water in. Menig buurman en –vrouw schrok zich het leplazerus en mailde omgevingsmanager Hester van der Meer over dit opmerkelijke tafereel. Hester stelde ons gerust met het antwoord dat er echt geen asbest tussen de sloopresten aanwezig was. Over het feit dat de overige rommel gewoon het water in werd geveegd, repte zij met geen woord.
Weigerende internetverbindingen en telefoonlijnen! ‘Oh, dat is vervelend, maar daar heeft de gemeente niets mee te maken. Tja, die bedrijven grijpen nu ook de kans om het een en ander te veranderen, maar daar zullen ze u toch echt zelf over op de hoogte moeten stellen.’
Afgesloten parkeerplaats! ‘Oh jee, is dat nu echt al weer gebeurd zonder vooraankondiging. Dat mag echt niet gebeuren. We zullen het WEER opnemen met de aannemers.’
Ontruiming parkeerplaats! ‘Bent u daar van geschrokken? Maar dat was toch de afspraak. Niet? Oh dan heb ik dat verkeerd begrepen. Ziet u, het is vakantie en dan kunnen we niet altijd goed overleggen met de collega’s.’
Mini-tsunami’s! ‘Wat zegt u?’ Zijn er hoge golven. Ik zal eens even uitzoeken wat er aan de hand is.’ Even later ‘De werkzaamheden die dit veroorzaken gaan de hele dag door mevrouw.’ ‘DAT DACHT IK NIET!!!!! ‘Is het zo erg? Ik stuur meteen iemand naar u toe.’
En dan de allesovertreffende verkeersregelaars. Met toestemming citeer ik een buurvrouw die het volgende op onze zijkanaal I facebookgroep plaatste:
“Irriteer me al tijden aan de verkeersregelaars op de Klaprozenweg!
Vandaag toch wel echt t toppunt, de regelaar zelf zit al vanaf een uur of 12 (iig) in zn auto en nu heeft ie ook nog vrouwelijke visite, op zich niets mis mee…
Mevrouw parkeert haar scootmobiel midden op t kleine overgebleven stukje stoep, waar vervolgens niemand meer langs kan en ze zitten samen n joint te roken in de auto van de verkeersregelaar. Een moeder met kinderwagen passeert de scootmobiel en bijna wordt aangereden door n scooter, n klein jongentje die samen met zn vader over de grote weg, tegen t verkeer in fiets schrikt heel erg van n toeterende buschauffeur en een clubje wandelaars echt geen idee hebben hoe ze bij Ataturk komen…
Ik vind t n rare situatie, moet zo’n regelaar dan niet iets beter regelen?
Van de week zat (n andere) verkeersregelaar op de trap naar t brugwachtershuisje te tongzoenen met n meisje met n flinke bilpartij, moest ik met onze kinderwagen de stoep af en weer op omdat ik er niet langs kon
Moest er om lachen maar van binnen n beetje huilen…”
Gaat er ook wel iets goed?
Jawel, we hebben inmiddels ongeveer 10 telefoonnummers van verschillende ambtenaren en bouwvakkers die we kunnen bellen indien er weer iets mis gaat.
Bovendien hebben we ook mooie nieuwe parkeerplekken gekregen op het landje. En de extra lantaarnpaal doet het inmiddels ook. Joechee!